Yeni Şiir: Kuzeyhan | New Poem: Northward
Kuzeyhan Kuzeybatıya kaldır kadehini Bir leyl-i seher rüzg â rıyla taşınırken kuzeye Kuzeyin de kuzeyinde bekleyen Şimal-i akd â da vuku bulur sessizliği Buz tutmuş dingin bir nehrin Klasikten en uzak ve en bulanık hali Belirirse elinde ve ters yönde Aşağıdan yukarıya izahsızca Yükselse de kumları bu saatin Güneydoğusundadır bilir Yüreğini bıraktığı bu efsûsi acıda Karanlığın da karanlığı var Yontulmadan ısınmayan bir taş gibi Sert ve çetin. Oluşlar henüz nakşetmemişse nedenselliğini, nedeni, niçini? Kuzeyin de kuzeyindeki o yalnızlığa sor Buz kesmiş iskelenin üstündeki çocuğa doğru kaldır ellerini Gelecekten bir hatıradır, o bilir Bilmese de hisseder varlığını Sanrıdır gerçeğe hapsolmuş, cebindeki kum saati, Henüz yaşanmamış olana hürmetten, kaldırır o da kadehini Ey, kuzeyin de kuzeyinden inen! Kuzeybatıya kaldır kadehini Tüm geçmişleri sarmalayan bir ateş yanar ileriden Buz tutmuş bir nehrin içi...
