Şiirler
Kayıp Bölüm
Zincir
Çatlak
Dört Yol
Bay Zizim
İnleyen bir esinti düşer başına
Kırık dökük taşların arasından usulca,
Zihin hapishanesinin en tepesindeki o
karanlık odaya varır
Aşağıdaki yukarıdaki gibi midir?
Diye düşünüverir düşler mahkûmu
Kurgularla Cem eyler sonzuluğu ve evreni,
Kapılır ikiz dünyaların heybetine
İhtiyacı vardır belki de
Bildiğini bilmeye
Elleri ayakları götüremez artık onu
O uzak diyarlara,
Düşlerdir tek dostu
Keşfedilmeyi bekleyen düşler
Merkezi her yerde olan, yüzeyi ise hiçbir
yerde olmayan
O karanlık küreyi düşlerken
Bir ışık hüzmesi düşer başına
Kırık dökük taşların arasından usulca,
Zihin hapishanesinin en tepesindeki o
karanlık odaya varır
Aşağıdaki yukarıdaki gibi midir?
Diye düşünürken düşler mahkûmu,
Taşların arasından yansıyan
Kendisine çok benzeyen bir yüz görür
Ak sakallı dervişin gözlerindeki erdem
Kırık dökük taşların arasından usulca,
Zihin hapishanesinin
en tepesindeki o aydınlık odaya varır.
Zaman simetrisi bu sefer kırılmamış
Maxwell şaşkın, Cramer coşkun
Çözümlerin hepsi tam
Hakikat matematik
Sahipleneni ise yok imiş.
Klasik elektrodinamiğin divanhanesinden
geçmiş
Geçememiş bazılarından
Akl-ı selim değil imiş.
Kuantum mekaniğinin te’vilini duran dalga
ile yapanlara
Bir
müjde doğmuş
Gelecekten bir haber.
Salındı, titreşti
Kendine vuran dalgayı savurdu
Boşluk hiçlik değil bilen bu ferzâne
Kurtararak uzay-zaman bloğundan kendini
Görmüş ki bir kitap daha...
Geliyor.
Gelecek…
Comments
Post a Comment